Pianist/componist Harold López-Nussa (Havana 1983) vat de levendige en vrolijke hedendaagse Cubaanse muziek goed samen met een opwindende mix van jazz en Cubaanse ritmes. Dit is zijn 9de cd en de 3de voor Mack Avenue. Harold komt uit een muzikale familie, neef Herman is een beroemd pianist en vader Ray een begaafd percussionist, Harold begon als klassiek pianist maar op 18-jarige leeftijd switchte hij naar de jazz. Hij won de eerste prijs bij de Jazz Solo Piano Competitie van het Montreux Festival in 2005.Hij speelde drie jaar in de band van de geliefde Cubaanse zanger Omara Portuando. Op “Te Lo Dije” oftewel “ik zei het toch” is de bezetting als volgt : Harold López-Nussa (piano, keyboards, achtergond zang), Mayquel González (tpt, achtergrond zang), Julio César González (bs, achtergrond zang), Ruy Adrián López-Nussa (drs, perc., achtergrond zang). En dan zijn er nog gasten aanwezig zoals accordeon virtuoos Vincent Peirani en vocalisten Cimafunk, Kelvis Ochoa en Randy Malcolm, Heikel Fabián Trimiǹo op trombone, José Julián Morejóu op percussie en Jorge Aragon – piano. Het openingsnummer “Habana sin sábanas” oftewel “Havana zonder dekens”, dus puur en blootgelegd, muzikaal is het een weergave van het de bedrijvigheid van het stadsleven van Havana. Wandelend door de straten van Havana dan hoor je de soul van Cuba uit openstaande ramen, uit restaurants, overal hoor je muziek vandaan komen.

De explosieve mix van Afro-Cubaanse muziek en jazz die te horen was op de voorgaande albums van Harold wordt hier opgeluisterd met klanken die uitermate populair zijn bij het Cubaanse publiek, de “songo” van de fameuze band Los Van Van, de “Mozambique” van slagwerker Pello el Afrocán (1933-2000) en de reggaeton (muziekstroming ontstaan in de jaren ’90 in de underground van Puerto Rico), dit alles is te horen in het titelnummer “Te Lo Dije”. Misschien een beetje een vreemde eend in de bijt is het bekende “The windmills of your mind” van Michel Legrand, wellicht het gevolg van het Franse bloed dat Harold door de aderen stroomt via grootmoeders kant. Het blijft een prachtig nummer en hier klinkt het wederom geweldig mede door toedoen van de veelgevraagde Vincent Peirani op accordeon. “Lila’s Mambo” is gewijd aan Harold’s jongste dochter Emiliano Salvador. “El Buey Cansao” is een nummer van Los Van Van, al heel lang een enorm populair gezelschap in Cuba. Voor dit nummer heeft Harold Cimafunk uitgenodigt een van de populairste Cubaanse zangers. “Timbeando” en “Sobre El Atelier” nam Harold al eerder op voor zijn solo album Sobre el Atelier,een eerbetoon aan zijn vader wiens studio was gevestigd in de kelder van het ouderlijk huis. “Timbeando” met Harold op de Fender Rhodes is geïnspireerd door Chick Corea’s Elektrik Band, met dit nummer won Harold de prijs in Montreux.

Leo Brouwer (1939), een van de meest vooraanstaande componisten in Cuba, schreef de ballad “Un Día de Noviembre”. De klassieke training is hier goed te horen in het serene pianospel van Harold. “Jocosa Guajira” is een eigen versie van de guajira (muziekgenre afgeleid van de Punto cubano) met een uiterst complex ritme vooraf gegaan door ritmisch handgeklap, Kelvis Ochoa neemt de vocalen voor zijn rekening. “Jazztón” is een gewaagde mix van jazz met reggaeton, een muzieksoort waar door veel muzikanten met dédain op wordt neergekeken. De zanger is Randy Malcom van de populaire band Gente de Zona. Mij bevalt het prima als reggae fan. Het album sluit af met Van Van meets New Orleans, een spetterend nummer dat draait om de band tussen Havana en “zuster stad” New Orleans, het is inderdaad een mix tussen de song en de typische New Orleans afterbeat met een weeral geweldige piano partij van Harold. Een geweldig album vol dansmuziek maar ook met een paar serene composities, aanrader !

Jan van Leersum.